درمانگر در نقش مربی

در بسیاری از موارد با وضعیتی مواجه هستیم که ایجاب می کند مراقبین مراجع کار خاصی را در منزل انجام دهند و یا به گونه ای خاص صحبت کنند تا موجب پیشبرد اهداف درمانی در محیط طبیعی زندگی او بشوند. در اینجا یک درمانگر در نقش مربی ظاهر می شود. پس باید بتواند فعالیت مورد نظر را به خوبی توصیف کند, عملا نمایش بدهد, شرایطی را ترتیب بدهد تا والدین یا مراقبین همان کار را در جلسه درمان انجام بدهند و در نهایت نقاط قوت و ضعف اجرای عملی آن ها به بحث گذاشته شود. به این ترتیب می توان انتظار داشت که در محیط بیرون از اتاق درمان نیز همان شیوه را به کار ببرند. بنابراین توضیح شفاهی به تنهایی کافی نیست و گاهی لازم است تمرینات عملی چندین بار تکرار شوند تا اجرای درست آن ها برای افراد مورد نظر کاملا جا بیفتد.ایفای این نقش نکات خاصی دارد که در پست دیگری به آن اشاره خواهد شد.