بایگانی دسته ی زبان

ارتباط  از همان اوایل زندگی شروع می شود. کودک از طریق نگاه کردن به دیگران، گریه ، صداسازی( قان و قون)، کلمات و نهایتا  گفتگو ، نیاز های خود را اعلام می کند

    سالهای پیش از دبستان اهمیت بسیاری در پیشرفت زبان کودک دارد. چگونگی رشد مهارت های پایه در این سالها،روی  یادگیری، سوادآموزی و روابط اجتماعی کودک  در آینده تاثیر می گذارد. کودکان در طی این سال ها ، برقراری  ارتباط، درک زبان و استفاده از آن  را به سرعت یاد می گیرند. رشد زبان همانند رشد یک درخت است. ریشه ها مبانی اولیه و پایه ،  تنه همانند درک  زبان،  شاخه ها استفاده از زبان و برگها جنبه های ظریف تر یعنی گفتار هستند.

والدین نقش مهمی در حمایت از مهارتهای زبانی و ارتباطی فرزندشان در زندگی روزانه دارند. کودکان از طریق تجربه  و دنبال کردن علائق خود بویژه در حین بازی، دنیا اطرافشان را می شناسند.  شواهد  نشان می دهند  که  حضور و همراهی  والدین در بازی و پیروی از علائق  فرزندشان،  روی رشد مهارت های زبانی او در آینده بسیار اهمیت دارد.

ریشه درخت:  

توجه و گوش دادن

در حین  تعامل با کودک:

• رو در رو باشید و به او نگاه کنید
• اسمش را صدا کنید
• زمان  هر تعامل کوتاه باشد. روی یک موضوع زیاد نمانید
• عواملی که  حواس کودک را پرت می کنند، حذف کنید.
• از مدالیته بینایی کمک بگیرید. مثلا اگر در مورد سگ حرف می زنید، سگ واقعی، سگ عروسکی ، فیلم یا عکسش را نشان دهید
• جوری او را تشویق کنید که توجه اش جلب شود مثلا  با صدای بلند و اهنگین صدای حیوان مورد علاقه اش را تولید کنید
• از اشیا و موقعیت های مورد علاقه کودک استفاده کنید

ارتباط اجتماعی

• به صورت کودکتان نگاه کنید/تماس چشمی داشته باشید
• در هر فعالیتی  نوبت را رعایت کنید مثلا  صداسازی کودک را تقلید کرده و منتظر بشوید که او هم  در نوبت خودش تقلید کند.
• فرصت های ارتباطی  بیشتری فراهم کنید. تا انجا که ممکن است شرایطی فراهم کنید که با کودک ارتباط داشته باشید
• فرصت ارتباطی ای  فراهم کنید که نیاز به مکث و صبر کردن داشته باشد مثلا در حین قل دادن توپ به طرف همدیگر، نوبت خودتان را طولانی کنید تا کودک عکس العملی برای ادامه بازی نشان دهد
• از فعالیت های تکراری روزانه استفاده کنید تا توالی فعالیت برای کودک قابل پیش بینی شود. مثلا بازی ” دالی موشه” که بعد از پوشاندن صورت، کودک منتظر برداشتن دست ها و گفتن کلمه دالی موشه هست
• از خرابکاری های عمدی استفاده کنید تا ارتباط برقرار کنید مثلا شیشه شیر را به زمین بندازید، یا پستانکش را بخورید

بازی

متناسب با سطح رشدی کودک بازی کنید. مثلا کودک زیر 2 سال قادر به بازی نمادین نیست

در هنگام بازی صحبت کنید و متناسب با سطح زبانی کودک در مورد بازی حرف بزنید.

اسم کلمات کلیدی را بگوید. کلماتی که در زندگی روزانه مورد استفاده قرار می گیرند و نیاز ارتباطی را برطرف می کنند

عمل کودک را تقلید کنید. مثلا ادای صداسازی کودک را تقلید کنید

• تنه درخت : درک زبان

برای افزایش درک کودک:

• در حین ارتباط با کودک از اشیا، حرکات بیانگر،علائم و تصاویر استفاده کنید
• از زبان ساده استفاده کنید تا مطالب بهتر درک شود
• برخی از عبارات و جملات را بطور طبیعی تکرار کنید. مثلا ” توپ کو؟ توپ و بده؟ توپ نیست. توپ منه”
• در مورد وقایع حال و هم اکنون صحبت کنید. اگر کودک در حال بازی با ماشین است، در مورد ماشین و وقایعی که همان زمان اتفاق می افتد، حرف بزنید
• در مورد توالی وقایع  اطلاعات به کودک دهید. اگر کودک در حال استحمام است به او بگویید که اول شامپو برداریم، درش و باز کنم، بریزم روی سرم و…
• از مدالیته بینایی برای بهتر درک کردن کمک بگیرید. سعی کنید که صحبتتان را همراه با محرکات بینایی مرتبط باشد
• از فعالیت های روزانه تکراری استفاده کنید. فعالیت هایی مانند غذا خوردن، خوابیدن، حمام کردن، شعر خواندن
• سرعت گفتارتان را کم کنید تا کودک زمان برای درک مطلب شنیده شده داشته باشد
• –           در حین ارتباط ،هدف و منظورتون را به کودک بفهمانید. به او بگویید که بیا بازی کنیم.من ماشین بزرگه را می خوام و…

شاخه های درخت: بکارگیری زبان

• اعمال ، فعالیت ها، صداسازی یا گفتار کودک را تقلید کنید. تقلید صحیح تقلیدی است که سبب ادامه ارتباط می شود. مثلا اگر کودک با دستش محکم روی آب ضربه زد و آب به اطراف پاشید، شما هم همین کار را انجام دهید. به اینگونه ارتباط ادامه پیدا می کند
• صحبت هایتان را برای کودک بطور واضح توضیح دهید. اگر به کودک می گویید که ” حالا وقتش نیست” برای او این عبارت را تفسیر کنید تا متوجه شود
• بجای اینکه از کودک کاری را بخواهید و به او دائم دستور دهید، توصیف هم داشته باشید. مثلا به او بگویید ” سگ کو؟ سگه که سفیده، دهنش قرمزه، پاش شکسته”
• موضوعات مختلفی را برای ارتباط برقرار کردن پیشنهاد کنید. مثلا به او بگویید که الان بازی کنیم؟ یا کارتون ببینیم؟ یا نقاشی کنیم؟
• به کودکتان وقت دهید تا صحبت کند یا ارتباط برقرار کند. خودتان دائم صحبت نکنید. به کودک هم فرصت حرف زدن بدهید. سعی کنید سهم شما از حرف زدن با سهم کودک برابر باشد.
• فرصت هایی برای برقراری ارتباط فراهم کنید. در زندگی روزانه فرصت های مختلفی است که می توان از انها برای برقراری ارتباط با کودک استفاده کد
• از فعالیت های روزانه تکراری استفاده کنید
• از مدالیته  بینایی کمک بگیرید

برگ های درخت : گفتار

• کلمات را صحیح ادا کنید تا الگوی مناسبی برای کودک باشد
• رو در رو با کودک صحبت کنید تا صورت و دهان شما را درحین حرف زدن ببیند

منبع: https://www.kentcht.nhs.uk/

ترجمه با برخی اضافات: زهرا آقارسولی

ارتباط اجتماعی (Social Communication)

ارتباط اجتماعی یعنی توانایی استفاده از سبک زبانی متناسب با موقعیت های مختلف اجتماعی،  که متشکل  است از :

• تعامل اجتماعی(social interaction )
• شناخت اجتماعی (social cognition )
• کاربرد (pragmatics)  
• پردازش زبان (language processing)

مهارت های ارتباط اجتماعی عبارتند از :

• توانایی تغییر سبک گفتار ،
• در نظر گرفتن دیدگاه دیگران ،
• درک و استفاده صحیح از قوانین برای ارتباط کلامی و غیر کلامی ،
• استفاده از جنبه های ساختاری زبان (واژگان، نحو و صرف و واج )

بین ارتباط اجتماعی ، زبان شفاهی و  زبان نوشتاری رابطه پیچیده ای وجود دارد.مهارت های ارتباط اجتماعی هم برای بیان و هم برای درک  زبان در هر دو شکل شفاهی و نوشتاری لازم است. مهارت های شفاهی و نوشتاری زبان ، امکان برقراری ارتباط مؤثر را در انواع بافت های اجتماعی و اهداف مختلف فراهم می آورند

رفتارهای ارتباط اجتماعی مانند تماس چشمی ، بیان چهره ایی  و زبان بدن تحت تأثیر عوامل اجتماعی و فرهنگی و فردی است. بنابراین طیف وسیعی از هنجارهای رفتاری در افراد، خانواده ها و فرهنگ های مختلف وجود دارد( Curenton & Justice، 2004؛ Inglebret، Jones، & Pavel، 2008).

اختلال ارتباط اجتماعی

در اختلال ارتباط اجتماعی، فرد قادر نیست رفتار ارتباطی کلامی یا غیرکلامی  خود را با موقعیت اجتماعی ایی که در آن قرار گرفته است، تنظیم کند. اختلال اصلی در تعامل اجتماعی، شناخت اجتماعی و کاربرد است. نقائصی چون ناتوانی در هماهنگی مطلب با شنونده، رعایت قواعد مکالمه و داستان گویی، درک مطالب مبهم در رفتار فرد مشاهده می شود. (DSM5 2013)این اختلال می تواند منجر به مشکلاتی در زمینه  مشارکت در موقعیت های اجتماعی، روابط بین  همسن و سالان،موفقیت تحصیلی و شغلی در اینده شود

اختلال ارتباط اجتماعی می تواند به طور تنها یا به همراه اختلالات دیگر مشاهده شود:

• ناتوانی ذهنی  (intellectual disability  )
• ناتوانی های رشدی (developmental disabilities)
• ناتوانی های یادگیری (learning disabilities  )
• اختلالات زبان شفاهی (spoken language disorders)
• اختلالات زبان نوشتاری (written language disorders)
•  نقص توجه / اختلال بیش فعالی (attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD))
• جراحات مغزی (کودک و بزرگسال)  (traumatic brain injury (pediatric and adult)
• زبان پریشی (aphasia)
• زوال عقل (dementia)
• آسیب نیمکره راست (right-hemisphere damage)

در مورد اختلال طیف اوتیسم (ASD) ، مشکلات ارتباطات اجتماعی یک ویژگی تعیین کننده ، همراه با الگوهای محدود و تکراری رفتار است. بنابراین ، اختلال ارتباطات اجتماعی در ارتباط با ASD قابل تشخیص نیست.

علائم و نشانه ها
تاثیر این اختلال بر روی رفتار بستگی به سن، مرحله رشدی و بافت ارتباطی دارد. این اختلال روی رفتارهای ارتباط اجتماعی زیرتاثیرمنفی دارد:

–           برخورد مناسب در ابتدای ارتباط (مانند سلام واحوالپرسی)

–           برقراری ارتباط متناسب با شنونده وموقعیت ارتباطی

–           درک و بیان داستان

–           رفتارهای مکالمه (شروع یا ورود به مکالمه ، حفظ موضوع ، گرفتن نوبت)

–           ترمیم شکست ارتباطی (به عنوان مثال ، بازگویی مجدد هنگامی که مطلب گفته شده درک نشده باشد)

–           استفاده از سیگنالهای کلامی (نوای گفتار) و غیرکلامی مناسب (حرکات بیانگر) برای تنظیم تعامل

–           تفسیر سیگنالهای کلامی و غیر کلامی دیگران در طول تعامل

–           درک زبان استعاره

–           درک اطلاعاتی که صریحاً بیان نشده است (استنباط کردن)

–           ایجاد و حفظ دوستی

هنجارهای فرهنگی بعنوان اختلال محسوب نمی شوند